Ben dus eerst maar eens begonnen met mezelf aan te melden op het bibliotheek.ning netwerk.
Interessante informatie en zo te zien ook een levend netwerk. Iets om te blijven volgen! (en aan bij te dragen).
Dat is denk ik ook de kern van al deze sociale mogelijkheden: zorg dat je weet wat het is, wat je ermee kan en de voornaamste stappen: gebruiken en bijdragen. Dat vergt een investering. Niet alleen passief informatie of recreatie consumeren. ook jouw bijdrage leveren aan het verbeteren van informatie en recreatie. (bijvoorbeeld door te vertellen hoe goed je een boek vond of welke camping geweldige voorzieningen heeft).
Hoe we dat gebruiken in de bibliotheek?
Op de een of andere manier moeten we met onze antennes opvangen welke ontwikkelingen er gaande zijn en welke voet aan de grond krijgen. Dan actief met elkaar uitvinden op welke manier je als bibliotheken daarin kunt opereren. Ik zeg met nadruk Bibliotheken in meervoud. je moet dit niet als solistisch lokale bibliotheek uit willen vinden. Als je dit vanuit de netwerkgedachte aanpakt kun je de inspanningen delen en het effect versterken.
Naar mijn idee hoeven we niet acuut achter elke vinding aan te rennen maar alleen maar toekijken tot bijvoorbeeld hyves door heel nederland is omarmd is nogal suf. Dan lijk je op de (groot)ouders van de gebruikers die het nu eenmaal niet zullen leren (omdat ze het ook niet echt meer willen). En dan bij de koffie of een zoveelste overleg over onze toekomst klagen over de jeugd die we niet meer bereiken....
Wat doen we op Ouders online als bibliotheeknetwerk? Dé plek waar ouders informatie halen. En ouders zijn (nog) heel welwillend over bibliotheekopvoeding van hun kinderen.
Laten we dit lopen omdat we te druk zijn met onze fysieke bibliotheken en de klanten die daar naar toe komen? En laten we dan alle mogelijke klanten lopen die de bibliotheek niet meer boven aan hun Things To Do lijst hebben staan?
Kunnen we hun leven niet makkelijker maken?
We lijken de boot te missen als we niet doordacht en effectief ons storten in 2.0 toepassingen. Met inderdaad het risico dat we niet de hoofdboot genomen hebben maar in een lekke schuit gestapt zijn. Dan stappen we over naar een boot die dan nog goed op de golven ligt. Zo simpel is dat. We krijgen op zijn hoogst een virtueel nat pak.
Kortom: ik popel om dingen te bedenken en aan te pakken!! Lets go girls (and boys)!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten